مخابرات هم در ارسال پیامک های ناخواسته مسئول است

نویسنده: هویک بهبو

چندی است صدای زنگ پیامک های ناخواسته آرامش مشترکان تلفن همراه را بر هم زده است. تصور کنید پس از یک روز کاری سخت، هنگام استراحت نیمه شب صدای زنگ پیامک های ناخواسته خواب را از چشمان شما برباید و وقتی پیامک را بررسی می کنید، می بینید تبلیغ فلان فروشگاه یا موسسه است. از آنجایی که شرکت مخابرات، مراکز صنفی و تشکل های اجتماعی، گاهی در ازای دریافت وجه مشخصات و اطلاعات شماره تماس های اعضای خود را جهت انجام تبلیغات به متقاضیان واگذار می کنند، یعنی به عنوان مثال سازمان نظام پزشکی، کانون وکلایا مخابرات یک منطقه خاص به جهت ارائه بعضی خدمات یا تبلیغات یک موضوع خاص، طی قراردادها و توافقات جداگانه شماره های مشترکان و اطلاعات آنها را به دیگران واگذار می کنند و این اقدام نیز به هیچ وجه با اجازه قبلی صاحبان امتیاز خط تلفن های همراه نیست. پس صرف نظر از حقوق مالی تضییع شده صاحب امتیاز، از نظر حقوقی این مراکز اصولامجاز به ارائه اطلاعات و مشخصات اشخاص به غیر نیستند. این اقدام می تواند موجبات مسوولیت حقوقی و کیفری را برای ارائه دهندگان این اطلاعات فراهم آورد. علاوه بر این وجه تحصیل شده از فروش این اطلاعات متعلق به صاحبان امتیاز تلفن های همراه است و مسوولیت جبران ضرر و زیان های وارده نیز متضامنا متوجه این نهادها و ارسال کننده پیامک هاست. تصور کنید مشترک تلفن همراه در خارج از کشور به سر می برد و هزینه رومینگ ارسال پیام ناخواسته را بالاجبار باید شخصا متحمل شده و بپردازد. بسیار بدیهی است که در چنین فرضی صاحب امتیاز می تواند با مراجعه به مراجع قضایی جبران خسارات وارده و هزینه های مربوطه را مطالبه کند. با وجود مسوولیت های حقوقی فوق اگر بخواهیم این پدیده جدید را از نظر ایجاد مزاحمت بررسی کنیم، ارسال پیامک ناخواسته می تواند جنبه کیفری و مجازات نیز داشته باشد. ارسال پیامک ناخواسته و اصرار بر ارسال آن مصداق بارز مزاحمت تلفنی بوده و قابلیت پیگیری دارد. هر چند شرکت مخابرات نیز به صورت جداگانه اعلام کرده در صورت عدم رضایت می توان با ارسال یک شماره مخصوص قطع ارسال پیامک ها را تقاضا کرد لیکن تاکنون این اعلام جنبه عملی پیدا نکرده است. بدیهی است صاحب امتیاز اشتراک تلفن همراه می تواند بدوا به صورت کتبی و با ارسال اظهارنامه، مراتب نارضایتی خود را اعلام و در صورت ارسال مجدد پیامک با مراجعه به دادسرای محل وقوع بزه، شکایت خویش را به جانشین دادستان تقدیم کند و در صورتی که پس از تحقیق قضایی، ارسال کننده پیامک با اطلاع از نارضایتی صاحب امتیاز اشتراک تلفن همراه، مجددا مبادرت به ارسال پیامک کند، عمد بودن مزاحمت تلفنی محرز و مسلم بوده و نامبرده باید با قرار مجرمیت به دادگاه صالحه برای صدور حکم قانونی معرفی شود. تمام مسوولیت های حقوقی و کیفری فوق متوجه سازمان مخابرات کشور نیز هست. چه اینکه عمل ارائه یا فروش اطلاعات مربوط به صاحبان امتیاز به مثابه مشارکت عملی در ارسال پیامک های ناخواسته و مزاحمت تلفنی است. در برخی موارد شرکت مخابرات راسا مبادرت به ارسال پیامک می کند که بالطبع نسبت به محتوای پیامک مسوولیت دارد. اگر پیامک ارسالی متضمن مفاهیمی از جمله جرائم عمومی از قبیل اشاعه فساد یا موارد امنیتی باشد، پرواضح است که شرکت مخابرات در چنین فرضی باید با اطلاع از محتوای پیامک از ارسال آن جلوگیری کند و این امر به هیچ وجه مشابه ارسال نامه پستی و مسوولیت ادارات پست و نویسنده نامه نیست زیرا در فرض اخیر اطلاعات درون نامه پستی محرمانه است و سازمان پست صرفا مسوولیت ارائه خدمات پستی در چارچوب قانون را دارد درصورتی که در موضوع ارسال پیامک چنین نیست و شرکت مخابرات راسا بر این امر نظارت دارد.

بدیهی است که در شرایط فعلی و با توجه به وضعیت حاضر، شرکت مخابرات باید از تضییع بیشتر حقوق مردم جلوگیری کند و این امر تحقق نمی یابد مگر اینکه شرکت مخابرات در حداقل شکل ممکن رضایت مشترکان را قبل از واگذاری شماره تلفن همراه به غیر جلب کند

روزنامه اعتماد، شماره 2453 به تاریخ 5/5/91، صفحه 13 ؛ جامعه

http://www.magiran.com/npview.asp?ID=2549348